Dobra wiadomość jest taka, że nasze zwierzaki żyją dłużej. Nieco gorsza, że w związku z tym przychodzi nam się zmierzyć z chorobami związanymi ze starzeniem się naszych pupili. W dzisiejszym poście chcę zwrócić Waszą uwagę na zachowania starszych psów i kotów, które mogą sugerować, że nasz czworonożny senior może mieć schorzenie przypominające chorobę Alzheimera.
U zwierząt nazywamy chorobę tą nazywamy zaburzeniami poznawczymi (kognitywnymi) lub demencją. Podobieństwa z chorobą Alzheimera są tak duże, że psy mogą służyć jako model badawczy tej choroby u ludzi. Podobnie jak choroba Alzheimera jest to choroba neurodegeneracyjna, polegająca na utracie neuronów i zaniku kory mózgowej. Dotyka około 60% psów powyżej 11 roku życia. Z tego też względu, częściej spotykamy ją u psów mniejszych ras, które żyją zdecydowanie dłużej od psów ras olbrzymich. Można obrazowo powiedzieć, że u psów ras dużych starzenie się ciała wyprzedza starzenie się mózgu i nie dożywają one pojawienia się objawów demencji.
Objawy tej choroby to, podobnie jak u ludzi, utrata pamięci, dezorientacja, zaburzenia zachowania. W przypadku psów i kotów będzie to dotyczyło np. problemów z trafieniem do miski, załatwianiem potrzeb fizjologicznych w przypadkowych miejscach, utratę wyuczonych zachowań, uporczywe chodzenie aż do wyczerpania lub, przeciwnie, stanie w jednym miejscu z wpatrywaniem się w jeden punkt, wycie, szczekanie, miauczenie bez powodu (wokalizacja), nierozpoznawanie osób i miejsc, nadmierna lękliwość, przestawienie cyklu dobowego (“aktywność nocna”), apatia lub agresja.
Demencja jest chorobą nieuleczalną, można jedynie spowolnić jej przebieg, złagodzić uciążliwość objawów i poprawić komfort zwierzęcia.
Ale uwaga: niektóre choroby pojawiające się w późnym wieku mogą przebiegać z podobnymi objawami i część z nich można skutecznie leczyć ! Spektrum tych chorób jest szerokie: od bólu z powodu zwyrodnień stawowych, przez choroby endokrynologiczne, jak nadczynność i niedoczynność tarczycy, niewydolność nerek czy wątroby, aż po choroby neurologiczne i wiele innych. Dlatego każdy zwierzak z niepokojącymi objawami powinien być zbadany klinicznie przez lekarza weterynarii z uwzględnieniem badań dodatkowych oraz oceny układu ruchu.
Jeśli chodzi o leczenie demencji stosuje się tu odpowiednio dobrane leczenie farmakologiczne usprawniające mikrokrążenie mózgowe, suplementację działającą odżywczo na tkankę nerwową oraz suplementy bądź leki uspokajające. Dieta powinna być bogata w antyoksydanty. Ogromną rolę odgrywa fizjoterapia, np. w postaci specjalistycznej terapii manualnej czy akupunktury pozwalającej pacjentowi zrelaksować się i przestroić z układu współczulnego (walki i ucieczki) na przywspółczulny (wyciszenie) , obniżającej napięcie mięśniowe i ból. Niezmiernie ważne jest też stymulowanie funkcji mózgowych poprzez aktywizację zwierzaka: angażujące zabawy i ćwiczenia, spacery w nowych miejscach, stymulowanie naturalnych instynktów np. wyszukiwanie karmy schowanej w specjalnych zabawkach czy matach węchowych.
Czas diagnozy jest bardzo ważny, dlatego nie zrzucajcie zmian w zachowaniu Waszego starszego psa czy kota na starzenie się, poproście lekarza weterynarii o ocenę.
Psi czy koci staruszek to często najwspanialszy zwierzak, stopień porozumienia z nim jest wręcz niezwykły, dużo lepszy niż z rozbrykanym maluchem. Chcemy aby ten piękny czas trwał jak najdłużej
Обследование пожилых животных
